İçimdeki Tozlu Yollar

HAYAT BAZEN UFACIK BİR TEBESSÜMÜN UCUNDA GÜLÜMSER SİZE…

Bu gülümseyişler kısa sürse de umutların yeşermesi için yeterlidir belkide.
Bazen içinizden geçen tüm düşünceleri anlatmak, kurtulmak istediğiniz anda aniden susuverişleriniz…
Ne yapacağınızı bilemediğiniz anlar vardır..çaresizlikten, önemsenmemekten, yahut çözümsüz kalmış tüm sorularınızın üstesinden gelemediğiniz anların kasveti…
İkilemler arasında bocaladığınız da iç sesinizin size fısıldadığı bilgece sözler ve içinizdeki inanç.
Bir aracın penceresinden yola baktığınız bir anı hatırlayın.Akıp giden yollar, kavisli,dik, dar, geniş…Türlü türlü yol…
İşte hayata dair tüm düşüncelerinizde yolların tıkandığı anlar gibi…
Bir başkasının hükmünü kendi yaşamınızda hükümsüz kılmanın gerekliliğini hissettiğinizde, tüm bu yolları düşünüp silkelenmelisiniz derim ben…
Kimi anlarda yaşamın ve tüm yaşanmışlıkların bir bedeli olduğunu fark ettiğimiz de, yüreğimizin en kuytu yerinde, kendi kendimizi sarmalarken usulca, susup hayatın bize göz kırptığı o ufacık tebessüm anına dönebilmeliyiz yeniden…
Yeniden başlamalıyız her şeye. Yepyeni umutlarla,sadece kendimize inanarak…
Bedeller ödemeden, sadece kendimiz için..
Karar verdiğinizde, çıkmakta olduğunuz yol, artık sizin yolunuzdur ve kimsenin sizi döndürmesine izin vermeden ilerlemelisiniz…
Dudağınızın kenarına gelip oturuveren tebessümle birlikte.Hayat sadece bir adım önünüzdedir artık.

This entry was posted on Saturday, April 25th, 2015 at 22:29 and is filed under Genel. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.