İçimdeki Tozlu Yollar

Hayatı yorumlama biçimleri üzerine açılmıştı konu bir gün. İç sesimizin bize neler fısıldadığını, hayatınsa neler alıp götürdüğünü tartışıyorduk.
Ben hep savunduğum fikrin arkasındaydım.
Dizginlenmemiş bir coşku. Bu coşkuyu yitirmemek ve bu coşku ile yaşamanın önemi.Bu gün ve şu an.Amaçlarımıza odaklanmak..Gerçekten yapmak istediğiniz şeyi bulun ve sadece ona odaklanın.Bu bazı insanlara bunca problemin orta yerinde buna nasıl odaklanayım düşüncesini getiriyordu.
Yanlış olanda işte tam da bu aslında. Odaklandığımız konu yapmayı gerçekten istediğimiz şeyse, etrafınızda her şey, o işle meşgulken siz, zaman durmuşcasına silinir.O an mutlusunuzdur, içinizdeki coşku hayatınızın diğer yönlerini de etkilemeye başlar siz farkında olmadan. Zincirleme bir reaksiyon gibi, içinizdeki ışık, etrafınıza yayılmaya başlar.
Ben böyle düşünüyorum.İçimizdeki coşkunun ahengini bozarsak,her şey yıkılır.
Coşku,bence hayatı anlamak için içinizden taşan duygulara yön verirken, İnsana,doğaya, tüm evrene..saygılı olmayı, ayrıntılarda gizli güzellikleri görebilmeyi, kaçırdığınız fırsatları yakalamayı ve pek çok şeyi size sunar.
Doğuda bir felsefe vardır..Şans hazırlanmış zihinlerin yanındadır diye.
Zihnimizi buna hazırlamalıyız.Geliştirmeli,kendimizi sevmeli ve içimizdeki coşkuyu asla yitirmemeliyiz.
Evren bize istediğimizi sunacaktır. Er yada geç..

Posted in Genel | No Comments »

HAYAT BAZEN UFACIK BİR TEBESSÜMÜN UCUNDA GÜLÜMSER SİZE…

Bu gülümseyişler kısa sürse de umutların yeşermesi için yeterlidir belkide.
Bazen içinizden geçen tüm düşünceleri anlatmak, kurtulmak istediğiniz anda aniden susuverişleriniz…
Ne yapacağınızı bilemediğiniz anlar vardır..çaresizlikten, önemsenmemekten, yahut çözümsüz kalmış tüm sorularınızın üstesinden gelemediğiniz anların kasveti…
İkilemler arasında bocaladığınız da iç sesinizin size fısıldadığı bilgece sözler ve içinizdeki inanç.
Bir aracın penceresinden yola baktığınız bir anı hatırlayın.Akıp giden yollar, kavisli,dik, dar, geniş…Türlü türlü yol…
İşte hayata dair tüm düşüncelerinizde yolların tıkandığı anlar gibi…
Bir başkasının hükmünü kendi yaşamınızda hükümsüz kılmanın gerekliliğini hissettiğinizde, tüm bu yolları düşünüp silkelenmelisiniz derim ben…
Kimi anlarda yaşamın ve tüm yaşanmışlıkların bir bedeli olduğunu fark ettiğimiz de, yüreğimizin en kuytu yerinde, kendi kendimizi sarmalarken usulca, susup hayatın bize göz kırptığı o ufacık tebessüm anına dönebilmeliyiz yeniden…
Yeniden başlamalıyız her şeye. Yepyeni umutlarla,sadece kendimize inanarak…
Bedeller ödemeden, sadece kendimiz için..
Karar verdiğinizde, çıkmakta olduğunuz yol, artık sizin yolunuzdur ve kimsenin sizi döndürmesine izin vermeden ilerlemelisiniz…
Dudağınızın kenarına gelip oturuveren tebessümle birlikte.Hayat sadece bir adım önünüzdedir artık.

Posted in Genel | No Comments »

YAĞAN YAĞMURU KAPALI BİR MEKANDAN İZLEMİŞSİNİZDİR İLLAKİ HEPİNİZ…

Şiddetle yağan, şiddetini giderek arttıran bir yağmuru pencereden izlerken, hele bir de hava soğuksa, içerinin sıcaklığı ile buğulanan camlara dikkatle bakın.İçerideki buğu ve dışarıda camları döven yağmur damlalarının camdan aşağı hızla akışları.
Muhteşem görüntüler çıkmaktadır ortaya.Lakin çok çabuk kaybolan bu siluetlere bakarken,aynı hızla düşünmeye çalışırsınız.
Neler düşünmez ki insan.
Yağmur sularının izler açtığı camdan dışarının bulanık görüntüsünde, hareket eden insanları, araçları görürsünüz.Gerçeklere değer gözlerinizin ucu.
Hayatı ve gerçeklerini sorgularken bulursunuz kendinizi.Belki de kendinizi sorgulamak istemektesinizdir aslında o an.Yağmur damlalarının saf güzellikleri gibi basit ve kolay olsa keşke dersiniz.Bir anda yitip gidivermek duygusu gelir oturur içinize.Tıpkı damlalar gibi, iz bırakmadan usulca.Camın önünden çekilip, sevdiğiniz bir şeye yönelme duygusu ile bakınırsınız etrafınıza.
O an içinizdeki ses, o kadar kararsızdır ki.ne dese, ne demese gibi.
Aniden dönüp bir kez daha pencereye baktığınızda,yağmur dinmiş, ama izlerini sizde bırakmıştır.Tıpkı hayatlarımız gibi..yaşanmış, bitmiş, ama iz bırakmış olaylar gibi.
Susarsınız bir kez daha,kendiliğinizden, hiç başlamadan konuşmaya.Zira anlaşılmamak daha beter bir duygudur konuşup anlatmaktan.
Susarsınız, yağmurun bitişi gibi,damlalara kapılarak.

Posted in Genel | No Comments »