İçimdeki Tozlu Yollar

Hayata dair tüm düşüncelerinizde, an gelir dev kapılar çıkar karşınıza, usulca bir el kapatıverir birden…Kalakalırsınız. An gelir kapılar giderek ağırlaşır, açılmaz hale gelir.Şaşırırsınız hepten ve öyle bir an gelir ki, kapıyı kapatan eller, açmak üzereyken yeniden, bilmezler ardında olmadığınızı…An gelmiş, gitmişsinizdir isteğiniz dışında, meçhule…Her şey için çok geçtir artık.
Hayata dair hiç bir şey kalmamıştır yanınızda…

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
2 TEMMUZ 2013 23.43

Ne yaptığımız değildir önemli olan bazı zamanlarda. Ne düşündüğümüz hiç değil.
Olayların akışında dalgalanmak istersiniz bazen. Bazen de, hiç bir şey yokmuşcasına, sorunsuz, mutlu hissetmek isteriz kendimizi. Olabilse…deriz kendi kendimize fısıldayarak.İçimizde kopan fırtınaları dindirebileceğimiz bir liman ararken, çoğu kez, fırtınanın orta yerine düşeriz yeniden.
Bu noktada, her şey karmakarışık bir halde görünür gözümüze. Aldırmaz davranmak, sadece bilinç altımızın savunmasıdır istemsizce. Görünmeyeni gören bir yürek, kolayca anlayabilir bunu. Biz yine, düşüncelerimizi ve eylemlerimizi, hiçlerle yoğurarak,savaş veririz içimizde kimseler bilmeden.
Bir sonraki gün, dünden eser kalmamışcasına, azimle sarılırız kaldığımız yerden bilinmeyen düşlerimize…
Umut her şeydir aslında, ne kadar inkar etmeye kalkışsak da…

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…3 TEMMUZ 2013 23.54

Hiç düşünürmüsünüz, neyi, nerede, ne zaman, niçin kelimelerinin bazen sizin için ne denli ehemmiyetli hale geldiğini.Durup durup tekrarladığınız, ama hiç cevabını alamadığınız, minik ama anlamı derin bu kelimelerin sırrı içerdiklerindemidir, yoksa tüm içerik bizlerde mi saklıdır.
Tam tersi durumlarda da bu sorulara maruz kalanlar açısından hayli sıkıntılıdır.
Bir bakalım, elbetteki tüm gizler bizlerdedir.
O minik kelimeler sadece bunları ortaya dökebilmemiz için anahtardır. Sorsalar söyleriz, veya söylemeyiz.Kısacası anahtarı kaybedersek, cevapların da gizemi sürmeye devam eder. Nasıl kaybederiz anahtarı, tabi ki duymamazlıktan gelerek, yahut da aldırmaz görünerek.
İşte hepimiz bir şekilde kaçış yolu buluruz sıkıldığımızda, anahtarı kaybetmek veya yerine oturtup kapıyı aralamak tamamen elimizde olan bir şeydir.Oyun oynamayı severiz beynimizin odacıklarında dolaşarak.
Kimi zaman karşımızdaki beklemekten yorularak, yahut umudunu yitirerek vaz geçer çabalamaktan ve işte o noktada siz özgürce bakarsınız arkasından.
Derin bir oh çekerek…
Ruhumuzu dinlendirirken, küçük hatalarımıza da göz yumarız usulca…Bu bizi suçluluk duygusundan arındıran basit bir oyundur aslında.
Suç ve suçlu varsa tabii…

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
26 HAZİRAN 2013 23.46

Bugün size dün tanışıp konuştuğum bir beyden bahsedeceğim.Veterinerin, kedimizin aşısını yapması için gittiğimiz pet shopta, sıramızın gelmesini bekliyorduk kızımla.
İçeriye telaşla bir adam girdi elinde bir taşıma kabıyla…Veterineri sordu ve beklemeye başladı.Adamın tipine baktığınızda, bu taşıma kabı ile ne işi var derdiniz kesin benim gibi..İşte, ön yargılı davranmamak gerektiğini az sonra bir kez daha anlayacaktım. Maalesef, hepimiz şekilciyiz.Bu inkar edilemez bir gerçek. Bundan kurtulursak, nice beğendiklerimizin, bozuk, nice beğenmediklerimizin de muhteşem yürekler taşıdığını görürdük.
Yolda gördüğü, bir arabanın ezip kaçtığı minicik bir kediyi getirmişti.
Veterineri beklerken, dükkan sahibi bana, o beyin evvelki yıllarda bir kedi yavrusunu da nasıl hayata döndürmek için çırpınıp,tonla para harcadığını , ve her ay 50 kilo mamayı sokak hayvanları için satın alıp dağıttığını anlattı. Daha sonra kendisi de, sohbete dahil olup, ölmek üzere olan kediciğin öyküsünü anlattı,öykü inanılmazdı…
Görüntüsüyle kalbinin örtüşmesinde zorlandığım bu adam, müthişti. Merhamet olgusunu yüreğinde böyle taşıyan biri için , söylenecek tek sözüm, güzel yüreğinizin mükafatını alırsınız oldu. Tebrik ettim günümüzde pek çok insan da artık olmayan bu güzel yüreği…
Kendimden utandım, ön yargılı bakıp, şaşırdığım için…
Veteriner kediye bakmak için kabı alıp odasına giderken, onuda çağırdı. Söylediği söze daha çok şaşırdım. Bakamam, çok minik o…Ağlamaklıydı..
Neyse ki yavrunun ciddi bir sorunu çıkmadı. kalça kısmındaki hasar için iğne yapıldı. Ertesi gün için Veterinerin Muayenehanesinde tekrar bir iğne yapılmasına karar verildi..Adam sevinçliydi. Yüzü aydınlanmıştı. Kediyle birlikte gittiler.
Arkasından bakakalmıştım. Sevgi dolu yüreklere sahip insanlar oldukça,hayat diğer canlılar içinde anlam kazanıyordu.
Ne mutlu ona.
Ne mutlu onun gibi yüreklere…

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
28 HAZİRAN 2013 18.33

İnsanlar bazen bazı şeyleri pat diye söyleyiverirler. Bilemeyiz, belkide pat diye değil, kurgulanmış bir senaryodur söylenenler. Kulağınıza hoş gelmez. tam tersini yahut da hiç söylenmemişini tercih edersiniz.Bazen de kurgulanmış hiç bir şey söylenmez, susulur.Kişilerin bir başkasına akıl verdiği durumlarda, nedense kendileri çaresiz kalır. Gülersiniz içinizden.Lafla peynir gemisinin yürümediği hallerden biridir nükseden zira.
Evet, aslında hayatlarımızı zorlaştırırız bu şekilde kendimize dürüst davranıyormuşuz gibi davranarak. Kim bilir belkide dürüst olmaya çalışırken kendimize, kandırıyoruzdur yine bir yerlerde gizlice kendimizi.
Karmakarışık ruh hallerinden sıyrılıp, hiç bir şey yokmuşcasına davranan insanlarında, aslında temelinde katıksız,saf duygular ışıldamaktadır. Ama nedense onlar, hep üstü örtülerek,sanki açığa çıkarsa bizi mahveder hesabı yapılarak, kısacası kendimizi kendimizden kaçırarak tüketilen ömürlere dönüşür.
Bir zaman sonra,pişmanlık hisleri usulca ellerini dolamaya başlar.Ama yine o görünmez savunma iş başındadır. Şiddetle reddeder, gün ışığına çıkmalarını.
Sonunda bir gün, kendini iç hesaplaşmalarına çektiği zaman insan, bir elin yüreğini sıktığını hisseder.İçine sıcak damlalar akıtan gözleri boşluktadır artık.
Her şey için geç olmadan…İçinzdekileri paylaşın dostlar…Kırmadan, yok etmeden.
Hayat biz karar verene kadar akıp geçmekte.Her gün dönüşü olmayan yolda ilerlemekte birer birer.

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
28 HAZİRAN 2013 23.12