İçimdeki Tozlu Yollar

Bugün eve dönerken uzun zamandır gökyüzüne bakmadığımı fark ettim.O denli meşguldüm ki, ayakkabılarımın çıkardığı sesleri,yoğun gürültülerden ayrıştırıp dinleyerek adımlarımı saymakla. Etrafımı gözlemlemekte beni yoruyordu bazen. Kalabalık baş döndürücü oluyordu kimi anlarda işte. Ruhunuz dingin olmalıydı ki, gözleriniz takılsın kimi karelere. Boş vermiş bir halde yürürken iç hesaplaşmalarıma, birden gözüm takıldı ona. Gökyüzünde tüm haşmetiyle duruyordu işte yine. AY…Pırıl pırıl DOLUNAY. Nasıl güzel ve gizemliydi. Geçen bir iki yıl öncesinde sıkı bir arkadaştık.Her gece balkonda oturup dakikalarca onu izlediğim anları hatırladım. Onu izlerken düşündüklerim, sonra oturup kaleme vurduğum dipsiz anlar…O ve ben pek çok anlarda benzeşiyorduk. Bulutların arasına saklandığında bende saklanmak istiyordum bir şeylerden. Sonra tüm haşmetiyle sıyrılırken kendini saran karanlıklardan,tıpkı bende doğuyordum küllerimden yeniden. Ne kadar beni anlatıyordu orada tek başına ihtişamla süzülürken. Korkusuz cengaverler gibi. Yine kendimle özdeşleştiriyordum o anları. Yıkılmadım , yılmadım derken sessizce. Hayatın en uç noktalarında, kimilerine çok zor gelen anları sakin ve korkusuz savuştururken, bana kalan zaferi tekrar tekrar düşünmek ve elbetteki , sonunda gururlanmak haklı sebeplerle…Beni yine yeniden hayata bağlıyordu. İşte bu gece onunla yine karşılaşmam beni tarifsiz duyguların içine atmıştı birden. Rahatlamıştım. Eski bir dostu görüp dertleşmişim gibi , sakin ve huzurlu evimin yolunu tuttum. Size de iyi gelecektir eminim , mutlaka başınızı kaldırıp, gökyüzünde onu izlerken, derin bir nefes alıp düşünün…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…1 EKİM 2012 23.44

Bu akşam tramvaydan inip metroya bindiğimde, vagonun arka kısmında ayakta duruyordum her zamanki gibi.Camdan, arkadaki vagonu izliyordum. Gecenin karanlığında, vagonun ışıkları rayları aydınlatıyor küçük kavislerle hareket ediyordu. Birden hoşuma gitti. Pür dikkat bakarken, yaklaşan istasyonun ışıkları eklendi bu kez. Raylar, gerilim filmlerini aratmayacak şekilde parlıyordu. Hoşlanmamıştım bu düşünceden. Toparlandım inmek üzere. Yürüyen merdivene yöneldim. Bu kezde orada hayallere daldım. Aniden duran merdivende dengesini kaybeden insanlar geldi gözümün önüne. Sanırım bu akşam haleti ruhiyem pek karamsardı. Susturdum beynimdekileri. Sakladım apar topar küçük odacıklardan birine. Farklı ve iyi şeyler olan bir odanın kapısını açmak üzere beynimin koridorlarına daldım…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
22 KASIM 2012 23.31

Yağmur yağarken yürümeyi severim. düşen damlalarla beraber , içimdeki tüm kötü düşüncelerin benden çıkıp gittiğini tasavvur ederim nedense. Haleti ruhiyem iyiyse o anda, bambaşka yönde olur duygularım. Kısacası yağmur yağarken iç sesim kulağıma ne fısıldıyorsa o an, o yöndedir yağmurla yoldaşlığım. Ama hani şu bardaktan boşanırcasına dedikleri anlarında, biraz panik olurum açıkcası. Hele ki beraberinde şimşekler, fırtınalar,gök gürültüleri varsa,bir anda masumiyeti gidiverir damlaların. Yalın güzelliği sanki yok oluverir. Herkes panik halindedir.Kimsenin aklına o an masum damlaların altında sakin sakin yürümek gelmemektedir. Hele ki hazırlıksızsa…Yıllar evvel hiç unutmam.Bir yaz akşamı bardaktan boşanırcasına yağan yağmura yakalanmıştım İstanbul sokaklarında. Önce paniklemiştim. Gençlik işte, ayağımdaki espadrillerim ıslanıyor ,saçlarımın lüleleri gidiyor diye bozulmuştum. Elektriklerde kesilince bir anda her yer kapkaranlık olmuştu. Büyük bir su çukuruna dalmıştım görmeden. İşte o noktadan sonra her şeyi boş verip , bata çıka sulara evime varmıştım. Ve ilginçtir o günden sonra bazı şeylere nasılda boş yere takıldığımı fark etmiştim. Hayat ufak detaylarla uğraşılmayacak kadar güzeldi aslında. Detaylara takılırken neleri kaçırdığımızı göremiyorduk çoğumuz…gençken takıldığım hiçbir şeyi umursamıyorum artık. Değmezmiş, yaşadıkça gördüm,gördükçe anladım…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…3 ARALIK 2012 21.41

— Kemal Gürleyen ile birlikte.

Bugün Ay,yine karşıladı beni evime doğru adımlarken asfalt yolu. Günlerdir görüşmeyen dostlar gibiydik. Elimdeki market torbasının ağırlığına aldırmadan, durup izledim onu sessizce. Yanı başında onun gibi ihtişamla parlayan bir arkadaşı vardı. Yıldızlar hakkında çok engin bilgilere sahip değilim ama, sanırım Kutup yıldızıydı…Onun Küçük Ayı takım yıldızları içinde,en parlak yıldız olduğunu biliyorum sadece. Neyse,işte ikisi bir arada muhteşem ışıklar saçarak,adeta birbirlerine nazire yapıyorlardı…Sokaktan geçen bir kaç kişide nereye baktığımı merak ederek etrafı kolaçan ediyorlardı giderek uzaklaşırlarken. Kısa bir süre daha izledim onları ve evime yöneldim. Hava ayaz olmasaydı gecenin ilerleyen saatlerinde, balkonda buluşacaktım onlarla…Ama hevesim bahara kaldı…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…24 ARALIK 2012 22.52

Bazen uzun uzun düşünürsünüz geçmişi. Beyninizin odacıklarının bazılarında, itina ile sakladığınız anılarınız vardır. Bazılarında hatırlamak istemediğiniz ama zaman zaman , size acı verse de kurcalamak istediğiniz anılarınız vardır. Bazı odacıklar da ise çocukluğunuz,gençliğiniz saklıdır. Bazılarında ise ayrı yollara savrulmuş anılarınız vardır,her biri farklı boyutlarda.
Bugün bu odacıklarda gezindim yine ve beni , gençlik anılarımın bir bölümü aldı götürdü bir yerlere. Sonra günümüze gelene değin olanları düşünüp, bilhassa bir bölümünde çok canım yandı. Yollarımızın ayrı düştüğü can arkadaşımı kaybettim. Onu en son Ağustos ayında, Bilecik ‘te evinde ziyaret etmiştim. Çok güzel iki günü paylaştık ve bu benim onu uzun yıllardan sonra son görüşüm oldu…
Çok canım yandı. İnanmak istemiyorum ama kendimi kandırmak gibi bir şey bu. Her zaman anlayışlı ve sevgi doluydu bana. Tüm kaprislerime karşı hoşgörülü ve özveriliydi. Keşke demek onu geri getirmeyecek biliyorum..Ama onu keşke daha çok görebilseydim. Bunca uzak olmasaydık birbirimize. Çocukça davrandığım anlarda, yine yanımda hissetsem onu…
Leyla, can arkadaşım…sana söyleyeceklerim vardı…Yarım kaldı…

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…1 OCAK 2013 20.14