Sep
7
2013
GÜNLÜKTEN…
Author: nturediHayatın ne kadar boş olduğunu bir kez daha anladım bugün…
Annemin ve babamın ziyaretine gittiğimde, hayatın benim için kalan bölümünü sorguladım dakikalarca. Kendimi yapayalnız,ortada kalıvermiş gibi hissettim…
Onlar artık yoktu ve ben, bu yaşımda büyüdüğümü kabullenmenin ne denli zor olduğunu düşünüyordum.Hiç büyümemiştim ben….
Tüm yaşadıklarıma rağmen, içimde bir yerlerde çocuktum işte..Bugün bir kez daha ne denli çaresiz olduğumu gördüm. Herkesin gördüğü yanım değildi elbet bu. Güçlü, mücadeleci, yılmayan,yıkılmayan biri derler hep. İşin aslı öyle olsa da, bir yerlerde, başınızı koyup ağlayacağınız biri yoksa yanı başınız da,kendiliğinden inen yaşlarınızı silersiniz sessizce çaresiz…
İşte bugün babamla sohbetlerimi, annemle tartışmalarımı özledim… Annem ne denli bana kızsa da, bilirdim ki, hep iyiliğimi istediği içindi.
Bugün ondan af diledim yine. Geç kalınmış özürler….
Canım yandı çok. Kendimi çok çaresiz hissettim birden…
Yüreğinizden geçenleri asla sevdiklerinizle paylaşmaktan korkmayın. Kızın, bağırın, sonra af dileyin..Sarılın.barışın.
İnanın bunlar sonraki pişmanlıklarınızı hafifletir. Ben tüm bunları yaptım.
Şimdi pişmanlıklarım hafifledi mi. Evet. kendimi teselli biçimim bu sanırım.
Onları orada bırakıp gelirken, bir yanım suçlu gibi, orada beklemeye devam ediyordu. Beni gördüklerini biliyordum.
Anneme bu gece seni bekliyorum dedim düşlerime, babamı da al, gel diye fısıldadım…
Annemin ve babamın ziyaretine gittiğimde, hayatın benim için kalan bölümünü sorguladım dakikalarca. Kendimi yapayalnız,ortada kalıvermiş gibi hissettim…
Onlar artık yoktu ve ben, bu yaşımda büyüdüğümü kabullenmenin ne denli zor olduğunu düşünüyordum.Hiç büyümemiştim ben….
Tüm yaşadıklarıma rağmen, içimde bir yerlerde çocuktum işte..Bugün bir kez daha ne denli çaresiz olduğumu gördüm. Herkesin gördüğü yanım değildi elbet bu. Güçlü, mücadeleci, yılmayan,yıkılmayan biri derler hep. İşin aslı öyle olsa da, bir yerlerde, başınızı koyup ağlayacağınız biri yoksa yanı başınız da,kendiliğinden inen yaşlarınızı silersiniz sessizce çaresiz…
İşte bugün babamla sohbetlerimi, annemle tartışmalarımı özledim… Annem ne denli bana kızsa da, bilirdim ki, hep iyiliğimi istediği içindi.
Bugün ondan af diledim yine. Geç kalınmış özürler….
Canım yandı çok. Kendimi çok çaresiz hissettim birden…
Yüreğinizden geçenleri asla sevdiklerinizle paylaşmaktan korkmayın. Kızın, bağırın, sonra af dileyin..Sarılın.barışın.
İnanın bunlar sonraki pişmanlıklarınızı hafifletir. Ben tüm bunları yaptım.
Şimdi pişmanlıklarım hafifledi mi. Evet. kendimi teselli biçimim bu sanırım.
Onları orada bırakıp gelirken, bir yanım suçlu gibi, orada beklemeye devam ediyordu. Beni gördüklerini biliyordum.
Anneme bu gece seni bekliyorum dedim düşlerime, babamı da al, gel diye fısıldadım…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
8 AĞUSTOS 2013 21.17
