İçimdeki Tozlu Yollar

Apansız uyanmak gecenin bir yerinde.
Uzun, upuzun yollardan gidip de dönemiyormuşcasına, yorgun, bitkin uyanmak. Karanlık odanın,koridordan süzülen ışığının altındaki görüntüsüne gözlerinizi alıştırmaya çalışırken geçen saniyelerde, yarı ölü gibisinizdir adeta.
Korkulu düşlere esir düşmüş yüreğinizi ferahlatmaya uğraşırken, yok bir şey cümlesini tekrarlarken…Bilirsiniz aslında o korkular beyninizdeki odacıklarda sakladıklarınızdır aslında.
Telaffuz etmeye korkarsınız hani. Yok bir şey dersiniz mütemadiyen…Sonra bir ses uyandığınız gecenin orta yerinde bir nur gibi süzülür kulaklarınızdan yüreğinize.
Seslerin ehemmiyeti,herkese göre değişir.Kimisi aldırmaz. Kimine göre, ruhunun şifası tek bir sese bağlıdır. O sesi hissettiğinizde, iç sesinizle birlikte, içinize bir huzur gelir sessizce yayılır ruhunuza.
Anlamını yitirir birden karanlık gece. Zira aydınlanmıştır içiniz.Kendinizi ferahlamış hissederken, tekrar uykunun kollarına dönersiniz…
İç sesinizin size fısıldadıklarını dinlerken, geriden işittiğiniz sese dikkatinizi verirsiniz. Zira asıl rahatlatan odur sizi…

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
29 TEMMUZ 2013 22.46

Babamın av dönüşlerini beklediğim günlere gittim bugün yine…Gecenin bir yarısı tüm ev halkı uyurken, sessiz sokağı izlerdim pencerenin köşesinden.Sarı sokak lambasının ışığında,etrafı izlerdim pürdikkat. Bembeyaz perdeli evler o kadar huzur verirdi ki bana.
Sonra motor sesini duyar, camı açardım çabucak…kocaman beyaz minibüsü görünce, koşarak kapıyı açardım.
Babam benim heyecanla beklemelerime alışmıştı. Küçük bir kız için abartılı geliyordu belki ona.
Elindeki av çantalarını alır, özellikle kuşların asılı olduğu kementi, itina ile balkona taşırdım. Belki yaralı vardır,kurtarırım umuduyla.Çok gelmişti başıma zira.Kiminin kanadından, kiminin başından saçma sıyrıkları olması, yaşama şansları olmuştu bir çok kez.
Onları tedavi etmeye alışmıştım. Avcı bir babanın,fazla yufka yürekli küçük kızıydım ben.Bu ruhu hiç kaybetmedim.
Yıllar geçti, hala babamı karşıladığım yerdeyim…O hiç gelmese de, anılarımızın çokluğu, kısa dönüşlerle geriye, beni yaşatıyor yine de…

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
28 TEMMUZ 2013 22.16