GÜNLÜKTEN…

Author: nturedi
Babamın av dönüşlerini beklediğim günlere gittim bugün yine…Gecenin bir yarısı tüm ev halkı uyurken, sessiz sokağı izlerdim pencerenin köşesinden.Sarı sokak lambasının ışığında,etrafı izlerdim pürdikkat. Bembeyaz perdeli evler o kadar huzur verirdi ki bana.
Sonra motor sesini duyar, camı açardım çabucak…kocaman beyaz minibüsü görünce, koşarak kapıyı açardım.
Babam benim heyecanla beklemelerime alışmıştı. Küçük bir kız için abartılı geliyordu belki ona.
Elindeki av çantalarını alır, özellikle kuşların asılı olduğu kementi, itina ile balkona taşırdım. Belki yaralı vardır,kurtarırım umuduyla.Çok gelmişti başıma zira.Kiminin kanadından, kiminin başından saçma sıyrıkları olması, yaşama şansları olmuştu bir çok kez.
Onları tedavi etmeye alışmıştım. Avcı bir babanın,fazla yufka yürekli küçük kızıydım ben.Bu ruhu hiç kaybetmedim.
Yıllar geçti, hala babamı karşıladığım yerdeyim…O hiç gelmese de, anılarımızın çokluğu, kısa dönüşlerle geriye, beni yaşatıyor yine de…

NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
28 TEMMUZ 2013 22.16

Leave a Reply