May
3
2013
GÜNLÜKTEN…
Author: nturediTren garında,yahut tramvay, metro duraklarında beklerken, dalıp gittiniz mi hiç…
Bugün Metro istasyonunda beklerken, insanların kalabalığına takılıp gittim uzun düşlere. Eski filmler geçti gözümün önünden,tren garlarındaki uğurlama yada,kavuşma sahneleri.Sonra gözüm takıldı havalimanına gitmek için bekleyenlere, bavulları ile. Düşündüm, kimbilir belki sevdiklerinin yanına gidiyorlardı, belkide hiç mutlu olamayacakları bir yere, mecburen gidiyorlardı. Kimbilir belki bir hastaydı yollarını bekleyen, yada yeni bir umuda yelken açıyorlardı. Her neyse sebepleri, kimi bir duvar gibi sessiz, kimi dalgın, kimi yorgun, kimi heyecanlı bakışlardaydı. Birden içim burkuldu. Beklediklerimi düşündüm. Hayallerle yoğrulan düşlerde, belki hiç olmayacak şeyleri beklemenin saflığıydı metronun yaklaşan sesiyle bozulan…Oturduğum yerden kalkıp, kendime çeki düzen verdim.Aslında düzeltmem gerekenler, kafamın içindeydi ama,onları düzeltmek sanırım elimde de değildi. bir yabancı gibi, düşüncelerime sırtımı dönüp giderken, ağırlığının beni ezdiğinin farkındaydım. metronun kapanan kapısı ve hareketiyle, her şey o istasyonda kaldı. kaçmak gibi bir şeydi bu, kendi gerçeğinden…
Bugün Metro istasyonunda beklerken, insanların kalabalığına takılıp gittim uzun düşlere. Eski filmler geçti gözümün önünden,tren garlarındaki uğurlama yada,kavuşma sahneleri.Sonra gözüm takıldı havalimanına gitmek için bekleyenlere, bavulları ile. Düşündüm, kimbilir belki sevdiklerinin yanına gidiyorlardı, belkide hiç mutlu olamayacakları bir yere, mecburen gidiyorlardı. Kimbilir belki bir hastaydı yollarını bekleyen, yada yeni bir umuda yelken açıyorlardı. Her neyse sebepleri, kimi bir duvar gibi sessiz, kimi dalgın, kimi yorgun, kimi heyecanlı bakışlardaydı. Birden içim burkuldu. Beklediklerimi düşündüm. Hayallerle yoğrulan düşlerde, belki hiç olmayacak şeyleri beklemenin saflığıydı metronun yaklaşan sesiyle bozulan…Oturduğum yerden kalkıp, kendime çeki düzen verdim.Aslında düzeltmem gerekenler, kafamın içindeydi ama,onları düzeltmek sanırım elimde de değildi. bir yabancı gibi, düşüncelerime sırtımı dönüp giderken, ağırlığının beni ezdiğinin farkındaydım. metronun kapanan kapısı ve hareketiyle, her şey o istasyonda kaldı. kaçmak gibi bir şeydi bu, kendi gerçeğinden…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…4 MAYIS 2013 00.56
