Archive for December, 2012

GÜNLÜKTEN…

Author: nturedi

Bugün eve dönerken uzun zamandır gökyüzüne bakmadığımı fark ettim.O denli meşguldüm ki, ayakkabılarımın çıkardığı sesleri,yoğun gürültülerden ayrıştırıp dinleyerek adımlarımı saymakla. Etrafımı gözlemlemekte beni yoruyordu bazen. Kalabalık
baş döndürücü oluyordu kimi anlarda işte. Ruhunuz dingin olmalıydı ki, gözleriniz takılsın kimi karelere. Boş vermiş bir halde yürürken iç hesaplaşmalarıma, bir

den gözüm takıldı ona. Gökyüzünde tüm haşmetiyle duruyordu işte yine. AY…Pırıl pırıl DOLUNAY. Nasıl güzel ve gizemliydi. Geçen bir iki yıl öncesinde sıkı bir arkadaştık.Her gece balkonda oturup dakikalarca onu izlediğim anları hatırladım. Onu izlerken düşündüklerim, sonra oturup kaleme vurduğum dipsiz anlar…O ve ben pek çok anlarda benzeşiyorduk. Bulutların arasına saklandığında bende saklanmak istiyordum bir şeylerden. Sonra tüm haşmetiyle sıyrılırken kendini saran karanlıklardan,tıpkı bende doğuyordum küllerimden yeniden. Ne kadar beni anlatıyordu orada tek başına ihtişamla süzülürken. Korkusuz cengaverler gibi. Yine kendimle özdeşleştiriyordum o anları. Yıkılmadım , yılmadım derken sessizce. Hayatın en uç noktalarında, kimilerine çok zor gelen anları sakin ve korkusuz savuştururken, bana kalan zaferi tekrar tekrar düşünmek ve elbetteki , sonunda gururlanmak haklı sebeplerle…Beni yine yeniden hayata bağlıyordu. İşte bu gece onunla yine karşılaşmam beni tarifsiz duyguların içine atmıştı birden. Rahatlamıştım. Eski bir dostu görüp dertleşmişim gibi , sakin ve huzurlu evimin yolunu tuttum. Size de iyi gelecektir eminim , mutlaka başınızı kaldırıp, gökyüzünde onu izlerken, derin bir nefes alıp düşünün…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…1 EKİM 2012 23.44

GÜNLÜKTEN…

Author: nturedi
Bu akşam tramvaydan inip metroya bindiğimde, vagonun arka kısmında ayakta duruyordum her zamanki gibi.Camdan, arkadaki vagonu izliyordum. Gecenin karanlığında, vagonun ışıkları rayları aydınlatıyor küçük kavislerle hareket ediyordu. Birden hoşuma gitti. Pür dikkat bakarken, yaklaşan istasyonun ışıkları eklendi bu kez. Raylar, gerilim filmlerini aratmayacak şekilde parlıyordu. Hoşlanmamıştım bu düşünceden. Toparlandım inmek üzere. Yürüyen merdivene yöneldim. Bu kezde orada hayallere daldım. Aniden duran merdivende dengesini kaybeden insanlar geldi gözümün önüne. Sanırım bu akşam haleti ruhiyem pek karamsardı. Susturdum beynimdekileri. Sakladım apar topar küçük odacıklardan birine. Farklı ve iyi şeyler olan bir odanın kapısını açmak üzere beynimin koridorlarına daldım…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…
22 KASIM 2012 23.31

GÜNLÜKTEN…

Author: nturedi
Ay büyürken, gözlerimi alamam ondan.Yine bu akşam, ben eve dönerken, o tüm ihtişamıyla süzülmekteydi gökyüzünde. Bulutların açık grimsiliği arka fondaki koyulukla birleşirken, AY onların arasından kayıp geçmekteydi. O kadar parlaktı ki, onu kapatmak için çırpınan bulutların tüm çabaları boşunaydı. Adımlarımı yavaşlatıp durup onu izledim bir süre. Hani ne yaparsanız yapın olmuyor dediğiniz anlar vardır. Bulutların çabası gibi. Hani ne yapsalar sizi engelleyemezler deyip başkal

dırdığınız anlar vardır. AY’ın umursamaz süzülüşleri gibi…Ne kadar benziyoruz dedim yine sessizce kendime.Bir an içim rahatladı. Belki de içimden geçenlerin doğruluğuydu beni kendime gülümseten. Adımlarımı eve yönelttim usulca…Hissediyordum içimdekilerin gerçekleşeceğini ve bunu bana fısıldayan AY’ın beni izlediğini…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…29 KASIM 2012 3.22
Beğen ·  · Paylaş

GÜNLÜKTEN…

Author: nturedi
Yağmur yağarken yürümeyi severim. düşen damlalarla beraber , içimdeki tüm kötü düşüncelerin benden çıkıp gittiğini tasavvur ederim nedense. Haleti ruhiyem iyiyse o anda, bambaşka yönde olur duygularım. Kısacası yağmur yağarken iç sesim kulağıma ne fısıldıyorsa o an, o yöndedir yağmurla yoldaşlığım. Ama hani şu bardaktan boşanırcasına dedikleri anlarında, biraz panik olurum açıkcası. Hele ki beraberinde şimşekler, fırtınalar,gök gürültüleri varsa,bir anda masumiyeti gidiverir

damlaların. Yalın güzelliği sanki yok oluverir. Herkes panik halindedir.Kimsenin aklına o an masum damlaların altında sakin sakin yürümek gelmemektedir. Hele ki hazırlıksızsa…Yıllar evvel hiç unutmam.Bir yaz akşamı bardaktan boşanırcasına yağan yağmura yakalanmıştım İstanbul sokaklarında. Önce paniklemiştim. Gençlik işte, ayağımdaki espadrillerim ıslanıyor ,saçlarımın lüleleri gidiyor diye bozulmuştum. Elektriklerde kesilince bir anda her yer kapkaranlık olmuştu. Büyük bir su çukuruna dalmıştım görmeden. İşte o noktadan sonra her şeyi boş verip , bata çıka sulara evime varmıştım. Ve ilginçtir o günden sonra bazı şeylere nasılda boş yere takıldığımı fark etmiştim. Hayat ufak detaylarla uğraşılmayacak kadar güzeldi aslında. Detaylara takılırken neleri kaçırdığımızı göremiyorduk çoğumuz…gençken takıldığım hiçbir şeyi umursamıyorum artık. Değmezmiş, yaşadıkça gördüm,gördükçe anladım…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…3 ARALIK 2012 21.41