İçimdeki Tozlu Yollar

baş döndürücü oluyordu kimi anlarda işte. Ruhunuz dingin olmalıydı ki, gözleriniz takılsın kimi karelere. Boş vermiş bir halde yürürken iç hesaplaşmalarıma, birden gözüm takıldı ona. Gökyüzünde tüm haşmetiyle duruyordu işte yine. AY…Pırıl pırıl DOLUNAY. Nasıl güzel ve gizemliydi. Geçen bir iki yıl öncesinde sıkı bir arkadaştık.Her gece balkonda oturup dakikalarca onu izlediğim anları hatırladım. Onu izlerken düşündüklerim, sonra oturup kaleme vurduğum dipsiz anlar…O ve ben pek çok anlarda benzeşiyorduk. Bulutların arasına saklandığında bende saklanmak istiyordum bir şeylerden. Sonra tüm haşmetiyle sıyrılırken kendini saran karanlıklardan,tıpkı bende doğuyordum küllerimden yeniden. Ne kadar beni anlatıyordu orada tek başına ihtişamla süzülürken. Korkusuz cengaverler gibi. Yine kendimle özdeşleştiriyordum o anları. Yıkılmadım , yılmadım derken sessizce. Hayatın en uç noktalarında, kimilerine çok zor gelen anları sakin ve korkusuz savuştururken, bana kalan zaferi tekrar tekrar düşünmek ve elbetteki , sonunda gururlanmak haklı sebeplerle…Beni yine yeniden hayata bağlıyordu. İşte bu gece onunla yine karşılaşmam beni tarifsiz duyguların içine atmıştı birden. Rahatlamıştım. Eski bir dostu görüp dertleşmişim gibi , sakin ve huzurlu evimin yolunu tuttum. Size de iyi gelecektir eminim , mutlaka başınızı kaldırıp, gökyüzünde onu izlerken, derin bir nefes alıp düşünün…
NESRİN TÜREDİ…GÜNLÜKTEN…1 EKİM 2012 23.44