İçimdeki Tozlu Yollar

Gökyüzünde günlerdir aralanmadan biribirine kenetlenmiş gibi duran bulutlar, nihayet bugün aralandılar.Birbirlerine veda edip ayrı yönlere doğru süzülürcesine kayıp gittiler.Aralanmaları başladığında ,günlerdir yüzünü gösteremeyen güneş,bu fırsatı hemen değerlendirmek istercesine,ışıklarını en parlak hale getirip,göndermeye başladı yolunu gözleyenlere.Toprak derin bir nefes aldı.günlerdir yağan yağmurdan dolup taşmış, neyapacağını bilemez haldeydi.Şimdi güneşin sıcak kolları onu ısıtır ve kurumasına yardım ederdi.Bünyesinde sakladığı onlarca bitki köküde,rahatlardı.İçten içe onların sesini dinlerdi,kıpır kıpırdılar.Biran önce yeryüzüne doğru başlarını uzatmak için sevimli bir telaş içindeydiler hanidir.Blmiyorlardı orda ne var.Tüm telaşları bundandı.aslında kendilerinide tanımıyorlardı.ne renkti giysileri.Kırmızımı,sarımı…bembeyazmı.mavimi…ya yaprakları..Kıvrımlımı,düzmü.tırtıklımı,damarlımı…Telaşlarını anlıyordu toprak ve onların rahatça çıkabilmeleri için kendini silkeleyip kurutma derdindeydi oda.HEYECANLI BEKLEYİŞ…

Nesrin Türedi   13 Temmuz 2010 Salı, 23:34

This entry was posted on Tuesday, October 26th, 2010 at 21:28 and is filed under Genel. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.